Opinie: De UGent is geen veilige omgeving

De studenten hadden andere voorstellen gedaan, maar de rector drong aan op deze stelling. Daar moet ik nu weer aan denken, terwijl ik een VRT-artikel lees waarin staat dat de prof die jarenlang studenten en medewerkers teisterde, enkel maar wat trapjes lager wordt gezet.

Het is niet de eerste keer dat ik eraan terugdenk. Op een frisse ochtend in november hoor ik deze woorden van een medestudent: "Ben je al in blok B geweest? Het plafond is ingestort." Het gaat om het plafond van het gelijkvloers, het puin is intussen opgestapeld in zakken, maar er ligt nog overal water. Niet enkel blok B is een probleem, een rondleiding voor internationale studenten eindigt in het relatief nieuwe, moderne blok E … met wel tien emmers aan de inkom om het water dat door het plafond sijpelt op te vangen.

Uiteraard is er nog de zeer goed beschermde mentale gezondheid van de studenten aan de UGent. De hardwerkende psychologen, waar je na een half uur "mhmm" zelf met een oplossing moet komen. Dat of na het horen van je verhaal als mantelzorger, stellen ze voor of je niet gewoon 'wat minder' kunt doen. Een bijzonder statuut wordt niet gegeven, je hebt namelijk nog een tweede ouder, dus zoveel werk kan je dan toch niet hebben thuis.

Ook doctoraatsstudenten bezwijken onder de stress: een kwart heeft slaapproblemen en een vijfde heeft lichamelijke klachten. De vakantie die ze krijgen, durven ze vaak niet opnemen. "Dan kom ik niet rond met mijn werk", klinkt het.

"Ben je al in Blok B geweest? Het plafond is ingestort"

Een kwart van de medewerkers krijgt te maken met grensoverschrijdend gedrag. Een creepy prof die naar de borsten van meisjes staart? Studenten geven aan elkaar door om op te letten, meldingen halen namelijk niets uit. Iedereen weet, een prof ontslaan is praktisch onmogelijk. Om een medewerker te ontslaan is er niet eens een tuchtprocedure nodig, maar een prof? Zelfs met drie aantijgingen krijgen we ze niet buiten.

De UGent zegt wel maatregelen te nemen om het beter te doen, maar hier bij ons op de werk- en studievloer merken we er toch nog niet veel van. Vanwaar dan het idee om uit te pakken met een zogenaamde 'veilige omgeving'? Voor wie dan wel? Als kers op de taart werd tijdens de stoet de studentenfanfare als levend schild gebruikt voor professoren en co. Achter de linies van studenten en medewerkers kan ik mij wel inbeelden dat je je veilig voelt.