Onlangs is ons ter ore gekomen dat er nog steeds menselijke wezens zijn die Latijn studeren in het hoger onderwijs. Deze bezigheid lijkt ons minstens zo nutteloos als de Romeinse keizer Caligula die zijn paard Incitatus tot senator verhief.
Als je denkt dat een diploma Latijn je ergens gaat brengen, dan zullen we snel eens je hoop verpulveren. De arbeidsmarkt hunkert naar economen, ingenieurs en datawetenschappers. Zo zag de Arteveldehogeschool het drama al vroeg aankomen en besloot, met een verstandige blik, de richting eigenhandig stop te zetten. Waarom zou je immers je tijd verspillen aan zoiets volkomen onpraktisch? Het is zinvoller je te richten op een discipline die daadwerkelijk wat oplevert, zoals kunstmatige intelligentie of duurzaamheid (tenzij dit de winst in de weg zit, natuurlijk).
Het is ondertussen al overduidelijk dat economische of wetenschappelijke studies de enige echte toekomst bieden. Als er één ding is wat je absoluut niet zult vinden in klassieke teksten, is het wel de wortel van economisch denken. Wat zou Aristoteles in zijn 'Ethica Nicomachea' nu te melden hebben dat Elon Musk niet al in 280 tekens op X heeft gegooid? Waarom je verdiepen in een dode taal als je gewoon kunt volgen wat de grote denkers van vandaag ons voorschrijven?
Die 'toxische mannelijkheid' is heden ten dage een term die men nauwelijks herkent
Ook verdere thema's die aan bod komen in Latijnse werken zijn compleet achterhaald. Zo heb je Juvenalis, die in zijn satiren de Romeinse vrees voor 'vreemdelingen' neerpende. Diezelfde zorg speelt tegenwoordig in geen enkel land nog een rol in discussies over vluchtelingen en multiculturalisme. Dan is er 'De Bello Gallico', een propagandistische lofzang waarin Caesar de deugden van oorlog bezingt. In onze diplomatische tijden zouden dergelijke ouderwetse fantasieën nauwelijks meer dan een anachronisme zijn. Tot slot nog Ovidius, die met zijn 'Ars Amatoria' mannen op pad stuurde om de grenzen van de vrouwelijke toestemming te tarten. Die 'toxische mannelijkheid' is heden ten dage een term die men nauwelijks herkent. Mannen vandaag zijn wel degelijk voorvechters van consent, nietwaar?
En dan hebben we het natuurlijk nog niet eens gehad over de onmiskenbare charme van het Latijn zelf: een taal die in de duistere hoek van de geschiedenis is gebleven, waar het alleen lijkt te dienen als de geheime code voor oude universiteiten en onbegrijpelijke wetenschappelijke publicaties. Waarom zou je je tijd verspillen aan het ontcijferen van vergane beschavingen, als je in plaats daarvan je intellect kunt aanscherpen door je volledig onder te dompelen in het mystieke universum van Excelsheets en algoritmes? Latijn biedt geen snufje digitalisering, geen app die je helpt in je dagelijkse leven.
Risum teneatis, amici?
Cura ut valeas,
Emilie en Leone (twee studenten Latijn)
Reactie toevoegen