Bont: van noodzaak naar luxe

Bont om te overleven

Bont bestaat al langer dan de eerste geschreven geschiedenisbronnen. Neen, de Homo neanderthalensis liep niet zoals onze oma Madeleine rond met een grote bontjas gemaakt van chinchilla, maar eerder met een soort prototype ervan. In tegenstelling tot de rijke dames van Knokke moesten onze voorouders niet op de stof jagen in haute couturewinkels, maar in de wildernis. Ze jaagden op mammoeten, beren, bizons ... voornamelijk om de dieren op te eten. Veel mensen hebben de gewoonte om de velletjes van hun vlees weg te gooien, maar de neanderthalers niet. Ze wikkelden de huid rond hun lichaam en beschermden zichzelf zo tegen de gure winters.

Evolutie tot luxeproduct

Bont heeft een evolutie tot luxeproduct meegemaakt. In het oude Engeland droeg zowat iedereen bont. Toen werd de sociale status aangeduid aan de hand van het specifieke dier dat je droeg. Droeg je een (sneeuw)luipaard, cheetah, rode eekhoorn, marter of hermelijn (het dier, niet een arm meisje genaamd Hermelijn) rond jou, dan was je deel van de aristocratie. Moest je het doen met geiten-, wolven- of schapenvacht, dan was je waarschijnlijk een arme stakker van het plebs.

Het opsluiten en vermoorden van jonge dieren is gewoon not done

Over de jaren heen werden er steeds meer soorten bont beschikbaar in Europa. Je kon alles importeren, van jaguar tot zeehond. Vanaf de 20e eeuw kreeg bont steeds meer de connotatie van fashionitem. Bontjassen waren minder noodzakelijk geworden door uitvindingen zoals verwarmingssystemen. Sindsdien werd bont geassocieerd met vrouwelijkheid en maakte mink een opmars in deze sector.

Anti-bont mindset

In de jaren 80 en 90 werden anti-bontcampagnes zeer populair. Sindsdien is het gebruik van bont in kleding blijven dalen. Organisaties zoals PETA, celebrity's en activisten roepen vaak op om deze industrie te boycotten. Er wordt nadruk gelegd op de ethische problemen die zich voordoen in de fabrieken. Het opsluiten en vermoorden van meestal jonge dieren is gewoon not done. Ook zijn activisten vaak tegen synthetisch bont zoals faux fur, omdat deze alternatieven bont promoten als mode. Deze activisten boycotten regelmatig modeshows en sporen mensen aan om deel te nemen aan acties zoals 'Compassionate Fashion Day' en 'Fur Free Friday'. Dit zijn allebei vormen van protest die de problematiek rond bont in de kijker zetten.

Door de opkomst van sociale media is er een platform ontstaan waar mensen hun opinies en grieven in de comments meteen duidelijk kunnen maken aan bedrijven. Sociale media dienen ook als een spreekbuis voor de activisten om andere mensen bewust te maken van de gruwel die schuilgaat achter de bontindustrie. Dit zorgt ervoor dat merken onder hoge druk staan om te reageren en om controverse te vermijden.