Opinie: monsters aan de UGent

Macht is een complex gegeven, maar de gevolgen zijn simpel te begrijpen. Zodra een persoon veel macht heeft, is misbruik van die macht vaak niet ver te zoeken. Het heeft de unieke eigenschap dat het mensen doet veranderen in monsters, en hoe meer macht iemand heeft, hoe groter dat monster wordt. Als mensen zich niet meer verplicht voelen om zich te verantwoorden naar anderen toe, omdat ze toch onaanraakbaar zijn, dan gaat het vaak snel mis.

Onze wereld zit vol met zulke monsters, laat u niks wijsmaken. Daar tegen vechten is toch niet altijd zo simpel. Net door de machtspositie van daders, durven mensen die grensoverschrijdend gedrag verwerpen vaak toch niet in te grijpen. Op de uitspraak 'de universiteit is rot vanbinnen', volgt al te vaak de reactie dat het allemaal genuanceerder ligt. Nogmaals, laat u niks wijsmaken: onze wereld zit vol met monsters, en die monsters zijn een gevolg van ongecontroleerde macht. Dat is misschien op eerste gezicht een enge wereld, maar een wereld vol monsters wordt al een stuk minder eng als je het licht durft aandoen.

De UGent heeft een probleem met grensoverschrijdend gedrag. Dat dit heel misschien gelinkt is aan het feit dat proffen elke dag mogen egotrippen vooraan in de aula, is misschien controversieel om te zeggen, maar in mijn opinie niet ver weg van de waarheid. 

De macht van proffen gaat ook verder. Om rector te worden moet je een meerderheid halen bij de proffen. Diezelfde rector is echter wel dé persoon die je moet contacteren indien je wilt dat de dader geen les meer mag geven. Het systeem zorgt ervoor dat een rector twee keer zal nadenken voor die aan de macht en kicks van proffen gaat komen. 

Proffen weten dat grensoverschrijdend gedrag niet oké is, daarom doen ze het juist

Indien er dan toch een tuchtprocedure wordt gestart, zetelen in de commissie alweer professoren. Proffen die bij elke veroordeling vrezen dat als ze te streng zijn, zij zelf later in de problemen kunnen komen. Je kan ook het best hopen dat de persoon die je heeft aangerand ook niet een bekende Vlaming is.

Hoeveel ik er ook over schrijf en spreek, de conclusie blijft hetzelfde: ik ben boos. Ik ben boos dat dit toneeltje elke keer opnieuw wordt gevoerd. Ik ben boos dat er nog altijd mensen zijn die fluisteren: "Is dat nu echt zo erg?" Het probleem is macht, punt. Proffen weten dat grensoverschrijdend gedrag niet oké is, daarom doen ze het juist.