Filmmaker dream hampton maakte the golden era of hiphop van dichtbij mee met een videocamera in de hand. Dertig jaar later besloot ze met deze beelden aan de slag te gaan, met als resultaat de documentaire ‘It Was All a Dream’.
In de geborgenheid van de knusse KASK-cinema konden film- en muziekfanaten vorige week zondag de documentaire 'It Was All a Dream' bekijken, een film over de levendige New Yorkse hiphopscene van de jaren negentig. Muziekjournaliste en regisseuse dream hampton schotelt de kijker anderhalf uur aan intiem beeldmateriaal voor en gunt ons daarmee een kijkje in het leven van enkele klinkende namen, waaronder Notorious B.I.G. en Lil’ Kim. Zij zijn lang niet de enige hiphopsterren die de revue passeren: de documentaire bevat ook exclusieve interviews met onder anderen Snoop Dogg, Method Man van de Wu-Tang Clan en Mobb Deep.
In de korte beschrijving van de film belooft Film Fest Gent de bioscoopganger "een goudeerlijke haat-liefdesbrief van een feministische rapfan". Eerlijk zijn de beelden uiteraard wel: de video's bieden ons een unieke blik achter de schermen bij enkele rapidolen, en dankzij hamptons goede band met deze beroemdheden slaagt ze erin een authentiek portret van hen te schetsen. Wie echter diepgaande feministische inzichten verwacht, blijft grotendeels op zijn honger zitten. In de schaarse scènes waarin de misogynie in de rapwereld wel wordt aangekaart, krabbelt hampton vrij snel terug wanneer ze enige weerstand ervaart van de door haar heilig gewaande rappers (al zeker als de rapper in kwestie Tupac is). Akkoord, in die periode en context was seksisme aanklagen waarschijnlijk verre van evident, maar het zogezegde feministische aspect van de film is simpelweg teleurstellend.
Misschien is het om die reden dat twee toeschouwers de cinemazaal al na een halfuur verlieten, al is het waarschijnlijker dat ze zich gewoonweg stoorden aan het feit dat er geen ondertiteling voorzien was. Voor het ongetrainde oor was het soms lastig om het New Yorkse accent en de vele − intussen gedateerde − slang te begrijpen, deels omdat de audio natuurlijk niet met professionele apparatuur opgenomen is. Dit neemt echter niet weg dat de inhoud van de film meestal zeer interessant is: hampton werpt in de docu een nieuw licht op de carrières van enkele van de meest geliefde figuren uit het hiphopgenre en voegt gepaste commentaar toe door middel van een voice-over, die overigens wel volledig verstaanbaar was.
Dat dream hampton eindelijk heeft besloten om haar persoonlijke beelden naar het grote publiek te brengen, is ongetwijfeld een geschenk voor veel hiphopfans die zich afvragen hoe het dagelijkse leven van hun helden eruitzag. 'It Was All a Dream' heeft alle ingrediënten voor een goede documentaire, maar mist een duidelijke richting, waardoor de kijker zich tevreden moet stellen met verwaterd feminisme en anekdotische fragmenten. Als je dus niet echt voeling hebt met het hiphopgenre en/of je een fervente aanhanger van het radicale feminisme bent, dan raad ik je ten sterkste aan om thuis te blijven.
Reactie toevoegen