Interview met Kids With Buns: "We hebben allebei ADHD, dus chaos is gegarandeerd"

 

Na zo'n topshow op de Student Kick-Off lijkt het onvoorstelbaar dat er mensen zijn die jullie nog níet kennen. Maar voor die enkeling: wie zijn jullie?

"Wij zijn Amber en Marie, een muzikaal duo dat melancholische indie-pop maakt, maar niet het soort waar je meteen verdrietig van wordt. Integendeel, het is best dansbaar! We hebben allebei ADHD, dus chaos is gegarandeerd." 

Was deze show op Student Kick-Off het meest onvergetelijke optreden dat jullie al hebben gehad? 

"Student Kick-Off was gigantisch, maar Pukkelpop blijft toch het zotste! Het was zondag om twaalf uur, en we dachten echt: 'Wie komt er dan kijken?' Maar die tent stond helemaal vol en de energie van het publiek was insane. We hebben ooit voor 8000 man gespeeld, hier op Student Kick-Off waren er nóg meer mensen. Toch, wat we bij Pukkelpop voelden, was pure magie."

"We hebben zelf ook niet de makkelijkste coming-outs gehad, maar we wilden de stemmen van anderen laten horen, in plaats van alleen die van onszelf"

Hoe is jullie verhaal begonnen als band? 

Marie: "Onze eerste ontmoeting was op de Pride in 2018, waarna we af en toe contact hadden en samen naar concerten gingen. Zo ontdekten we dat we dezelfde muzieksmaak hadden. We zijn eigenlijk pas samen muziek beginnen maken door een stom toeval. Ik deed mee aan 'Soundcheck' (een wedstrijd voor opkomende muzikanten, red.), maar mijn gitaarbegeleider was ziek. Amber heeft hem toen vervangen en zo is de bal aan het rollen gegaan. Wat ooit begon als een hobby is inmiddels uitgegroeid tot een privilege, met de kans om onze band verder te ontwikkelen door optredens zoals Kick-Off."

Jullie worden beschouwd als rolmodellen binnen de LGBTQ-gemeenschap en hebben daar onlangs ook een miniserie over uitgebracht. Vanwaar het idee om die serie te maken?

"We hadden al een aantal singles van het album uitgebracht, maar er was nog één nummer over dat voor ons echt bijzonder was. We wilden daar iets extra's mee doen. Het is pijnlijk om te zien dat we ook in 2024 nog steeds verhalen horen over homofobie en moeilijke coming-outs. We hadden het gevoel dat we enkele van die verhalen moesten delen. We hebben zelf ook niet de makkelijkste coming-outs gehad, maar we wilden de stemmen van anderen laten horen, in plaats van alleen die van onszelf."

Is er in de serie een bepaalde fan die jullie is bijgebleven, en zouden jullie deze serie ook in de toekomst willen voortzetten?

"Alle verhalen zijn ons bijgebleven. Bij elke aflevering hebben we echt moeten huilen en waren we geraakt door alles wat ons verteld werd. Het was ongelooflijk heavy, maar tegelijkertijd ook prachtig. Als het budget het toelaat, zouden we deze serie zeker willen voortzetten. Het is een echt passieproject."

Is het contact met fans dan een belangrijke aspect voor jullie?

"Absoluut, dat is echt de kern van wat we doen. Op een gegeven moment hebben we bewust gekozen om open te zijn over ons queer-zijn. Toen we jonger waren, ontbraken er soms rolmodellen voor ons. We willen graag die rol voor anderen vervullen. Omdat dit avontuur begon als een uit de hand gelopen hobby, willen we ook echt de mensen leren kennen die naar onze muziek luisteren en naar onze shows komen."

"Doe gewoon je eigen ding en mind your own business"- Marie

Marie, jij hebt onlangs ook gesproken in de podcast over pesten van Jacotte Brokken, 'Niemand vindt u leuk'. Waarom zijn rolmodellen van belang?

Marie: "Amber en ik hebben allebei een moeizame coming-out gehad, vooral door onze conservatieve omgeving. Onze coming-outs kwamen te vroeg; bij mij gebeurde het in het zesde middelbaar. Lang durfde ik het geen pesterijen te noemen, maar nu, als 25-jarige, besef ik dat het niet oké was. Ik had niets fout gedaan, ik was gewoon gay. Het was geen reden voor mijn vriendengroep om uit elkaar te vallen. Nu voelen we ons empowered om met onze muziek een positieve boodschap te brengen, al heeft het veel gekost om tot hier te geraken."

Amber, jij bent zelf nog een student. Stel dat jullie een collegeles zouden mogen geven voor een volle aula. Welke levenswijsheden zouden jullie de studenten meegeven?

Amber: "Maak je niet te veel zorgen over wat anderen van je denken. Doe gewoon je eigen ding en mind your own business. Focus niet te veel op anderen. Na de middelbare school gaat de wereld echt voor je open en wordt alles beter. Voor veel mensen, inclusief ons, is de studententijd de mooiste periode van hun leven!"

Met wie zouden jullie ooit nog een liedje willen opnemen?

In koor: "Chappel Roan! Of Phoebe Bridgers!"

Toen jullie uit de kast kwamen waren er weinig tot geen voorbeeldfiguren voor queer jongeren. Vinden jullie dat er in België intussen genoeg voorbeeldfiguren zijn of voelen jullie zich wat eenzaam daarin?

"Gelukkig is er steeds meer een positieve verandering! Kijk maar naar hoe populair Pommelien Thijs is. Zij laat zien dat queer zijn maar een deel is van wie je bent. Je hoeft er echt niet anders om behandeld te worden. Het is zo fijn om te zien dat kinderen nu opgroeien met queer rolmodellen die niet als karikaturen worden afgebeeld. Dat is iets wat wij vroeger écht hebben gemist."

Lopen jullie nog vaak tegen obstakels aan? 

"Ja, maar voor elke haatreactie zijn er tien mensen die kracht halen uit de post en er niet op reageren. Die gedachte geeft echt een ander perspectief! Diegenen die zulke negatieve reacties achterlaten, kennen ons niet eens. Maar het blijft toch altijd even slikken als je zo'n haatcomment leest."

Denken jullie dat een wereld zonder homofobie mogelijk is?

"Realistisch gezien zullen we niet meteen in een wereld leven waarin je geaardheid niet uitmaakt. Maar we blijven er in ieder geval voor strijden!"